Airlie Beach – Townsville - Mission Beach

Het is tijd om Airlie Beach te verlaten en verder naar het noorden te rijden. Om 7:00 uur zaten weer in de auto en rijden maar. We hebben heerlijk geslapen vannacht en waren al om 6:00 uur wakker. Het vakantie ritme zit er al goed in. Hierin zijn we overigens geen uitzondering, iedereen is wakker om 6 uur op de camping, Pluk de dag zullen we maar zeggen.

Onze eerste stop en ons doel voor vandaag is Townsville. De reis verliep voorspoedig en om 10 uur waren we er al. Eerst heerlijk koffie gedronken aan de promenade, 'The Strand'. Met een prachtig uitzicht op Magnetic Island.

Toen kapitien Cook in 1770 langs dit eiland voer zag hij allemaal rare dingen op zijn kompas. Hij dacht dat het eiland als een magneet werkte en daarom heet het Magnetic Island. Tegenwoordig is het eiland toeristisch. Het eiland bestaad trouwens it niet magnetisch graniet (?).

We zijn langs 'The Strand' gelopen naar het centrum. Bijzonder zijn alle waterspeelplaatsen en zwembaden voor kinderen en allemaal gratis!!! En wat een plezier.

Het strand is prachtig alleen heb je in deze regio gevaarlijke Stingers (kwallen) waardoor het niet altijd veilig is om te zwemmen. Overal mangrovebomen in de stad. We hebben het centrum bekeken en vonden het niet heel bijzonder. Verder is er een museum met een kunstmatig rif. Hier zijn we niet geweest en willen het rif graag met eigen ogen bekijken.

We besloten om verder door te rijden naar Mission Beach. (ongeveer 200 kilometer). Onderweg veranderde het landschap snel. Nog wel steeds heel erg veel suikerriet met de daarbij behorende oude en 'vieze' fabrieken. Ook bananen en mango's plantages hebben we gezien. Het laatste stuk naar Mission Beach moet je goed opletten want er zijn Cassuwaries.

Dus wij goed opletten............. En ja hoor we zagen er één over de weg lopen. De vogels zijn heel imposant en ze zijn zo groot als eens struisvogel (misschien zelfs groter) en hebben een blauwekop met grote kam. Verder zijn ze heel gemeen en niet bang voor mensen en vallen ze zelfs aan.

Nu staan we op een camping Cocunut Caravan Village aan het strand met veel palmbomen. We hebben geluk... we hebben nog een duiktrip voor morgen kunnen boeken en dat lukte omdat er twee personen waren uitgevallen. Jammer voor hun maar des te beter voor ons............

Whit Sunday’s

Geen wolkje aan de lucht, geen zuchtje wind en dan wakker worden in de baai van een klein eiland (Dumbell Island) in de Whit Sunday. Het is echt sprookjesachtig. Om 6:30 stond het ontbijt klaar en daarna zijn we snel gaan varen. Prachtig weer maar totaal geen wind, dus op de motor.

Toen zijn we in een andere baai voor anker gaan liggen en om 9:00 uur waren we al aan het snorkelen. Weer veel koraal en veel visjes gezien. Daarna zijn we met het kleine bootje door de baai gevaren naar het strand. Natuurlijk weer even gezwommen en toen verder door de baai en de mangrove gevaren.

Marco vond een cocosnoot, die kun je hier prima als bal gebruiken. Tussen door nog de mooring tea gehad. Tot slot de lunch en gelukkig kwam er meer wind en hebben we weer prachtig gezeild. Het is hier ook prachtig en wij hebben super genoten van de deze sproojesachtige dagen.

De nacht zullen we snel vergeten....................... klein bed, met veel en rumoer vanwege het opkomende tij.........

Whit Sunday’s

Even snel ontbijt en dan kijken of we de camper op de parkeerplaats kwijt kunnen. En om 8:00 uur inschepen. Gelukkig vonden we vrij snel een parkeerplaats en konden de laatste spullen bij elkaar pakken en varen maar.

We hebben een zeilschip geboekt (Apollo III) waar maximaal 12 mensen op mee kuinnen varen. We hebben geluk dat we maar met 6 gasten zijn (inclusief ons) en twee bemanningsleden. Wanneer je eenmaal vaart behoor je zelf ook al snel tot de crew. Binnen een uur stond Erica al achter het roer.

Ons bed............. Wat moet ik daar over zeggen........... het is erg, ja heel erg klein en als je een twee persoonsbed wil moet je daar extra voor betalen. Marco en Erica hadden geluk '???'. We kregen een twee persoonsbed.

De wind liet het een beetje afweten maar met een beetje ondersteuning van de moter ging het toch heer goed. We zijn tussen de Whit Sunday eilanden naar White Heaven Beach gevaren. Wat een prachtig wit strand is het daar, net poedersuiker. We zijn naar de lookout gelopen en dan zie je pas echt hoe overweldigend het is. We zijn later nog een eindje doorgevaren, door de helder blauwe zee.

In de baai van een klein eilandje hebben we gesnorkeld en het koraal bekeken. Prachtig!!!!!!! En wat een mooie visjes weer. Daarna pasta gegeten op het dak naar de stekken gekeken. De sterren en de melkweg, die je hier duidelijk kan zien, inclusief de sterren nevels, zien er hier SUPER uit...... Ook kan je hier het 'Southern Cross', Jupiter en het sterrenstelsel Casiopia geweldig zien.

En nu maar lekker slapen in dat 'grote bed', na een heerlijk glasje wittewijn onder een betoverende sterrenhemel.

Airlie Beach

Vanmorgen hebben we uitgeslap[en en wel tot 7:00 uur. Om 8:00 uur was het vogel voedertijd. We hebben even gekeken en Erica mocht even het bakje vasthouden met als gevolg dat er 2 op haar hoofd zaten en 2 op haar borst en wel 10 op de ran d van het bakje. Het waren regenboog glori's.

Daarna rustig aan gedaan en later een wandeling gemaakt. Het was de bedoeling om 2.4 kilometer te lopen maar het werden er meer dan 5! Zeg maar rustig 6. Op zich is dat niet zo erg maar wel met de huidige temperaturen en vandaag zou het 25ºC moeten zijn. Wij denken dat het echt veel warmer was. We zijn naar het uitkijkpunt van Mount Cooper gelopen. Daar heb je een prachtig uitzicht over de Whit Sunday's.

Leuk om de weten:

• In de Whit Sundays liggen 74 eilanden
• Van de Whit Sunday's is 70% National Park
• De geologen weten niet hoe het fijne zand van de Whit Sunday's is ontstaan (funest voor foto en video apparatuur).
• White Heaven Beach (gaan we morgen naar toe) staat in de top 5 van de stranden ter wereld.
• De Whit Sundays liggen op de zelfde breedte graad als Rio de Janerio en Tahiti.
• De gemiddelde temperatuur van het zeewater ligt het gehele jaar op 26 ºC.

Na onze wandeling hebben we voor Marco een nieuwe zwembroek gekocht. Daarna moesten we alvast inchecken op de boot. Morgen gaan we om 8:00 weg en varen we voor twee dagen door de Whit Sunday's. Apollo III, een zeilschip dat mee heeft gedaan als trainingsboot voor de great ocean race en vijfde is geworden in de Australian race. Bijna alles staat klaar.

Eungella – Airlie Beach

We gaan vogelbhekdieren bekijken….. tenminste als wij deze zeldzame dieren kunnen ontdekken en we het geluk hebben om ze te zien. De beste kans heb je met zonsopgang van 04:00 – 08:00 en zonsondergang 16:00 – 18:00.

Iets voor 7 uur stonden we op het uitkijkpunt bij Brokenriver. En dan maar stil blijven kijken of we wat zien. Het eerste uur hebben we niets gezien. Er kwam nog wel een gids die vertelde dat ze net nog één op een andere plek hadden gezien.

Dus wij daar ook nog even kijken, in de verte zagen we alleen een snalvel en belletjes. We hadden de moed al opgegeven en besloten nog 1 keer op het uitkijkplatform te kijken.

Marco liep bovenlangs en Erica ging onderlangs en stond in eens oog in oog met een vogelbekdier. Super dus nog even kijken, vogelbekdier op de foto gezet en Marco trots mijn foto laten zien. Marco baalde als een stekker. Gelukkig hebben we hem later nog twee keer gezien. Weet je hoe groot die beestjes zijn…. 40 cm, het vrouwtje en 50 cm het mannetje. We hadden ze groter verwacht. Toch was ook dit weer bijzonder en leuk om te zien.

Daarna zijn we doorgereden naar Airlie Beach. Daar zijn we nu en het is hier prachtig met een heerlijke temperatuur. We hebben vanmiddag even heerijk gezwommen en een boottrip geboekt naar de White Sunday’s. we gaan van zondag en maandag zeilen (Apollo III).

Morgen mag Erica van Marco uitslapen…..

Eungella – Airlie Beach

We gaan vogelbhekdieren bekijken….. tenminste als wij deze zeldzame dieren kunnen ontdekken en we het geluk hebben om ze te zien. De beste kans heb je met zonsopgang van 04:00 – 08:00 en zonsondergang 16:00 – 18:00.

Iets voor 7 uur stonden we op het uitkijkpunt bij Brokenriver. En dan maar stil blijven kijken of we wat zien. Het eerste uur hebben we niets gezien. Er kwam nog wel een gids die vertelde dat ze net nog één op een andere plek hadden gezien.

Dus wij daar ook nog even kijken, in de verte zagen we alleen een snalvel en belletjes. We hadden de moed al opgegeven en besloten nog 1 keer op het uitkijkplatform te kijken.

Marco liep bovenlangs en Erica ging onderlangs en stond in eens oog in oog met een vogelbekdier. Super dus nog even kijken, vogelbekdier op de foto gezet en Marco trots mijn foto laten zien. Marco baalde als een stekker. Gelukkig hebben we hem later nog twee keer gezien. Weet je hoe groot die beestjes zijn…. 40 cm, het vrouwtje en 50 cm het mannetje. We hadden ze groter verwacht. Toch was ook dit weer bijzonder en leuk om te zien.

Daarna zijn we doorgereden naar Airlie Beach. Daar zijn we nu en het is hier prachtig met een heerlijke temperatuur. We hebben vanmiddag even heerijk gezwommen en een boottrip geboekt naar de White Sunday’s. we gaan van zondag en maandag zeilen (Apollo III).

Morgen mag Erica van Marco uitslapen…..

Town of 1770 – Rockhampton – Eungella NP

Het verhaal van de Goori Goori vogel,

In de droomwereld leefde ooit een grote duivelsvogel.

Hij was erg lelijk en ze noemden hem de Goori Goori vogel.

De Goori Goori vogel leefde in een top van een hoge boom, in het gebied van de Bidjara stam.

De vogel voede zich met de dieren en de kleine aborigonal kinderen die verdwaald waren of hun ouders kwijt waren geraakt.

De stamoudsten waarschuwden de kinderen om bij de ouders te blijven.

De kleine jongen Wangerd verdwaalde.

De Goori Goori zag de verloren jongen en verleide hem om op zijn rug te gaan zitten en hij begon te vliegen.

Wangerd deed alsof hij hoogtevrees had en haalde de Goori Goori over om lager te gaan vliegen.

Hij gleed van zijn rug af en verstopte zich snel.

De jongen vond de stam terug en vertelde de stamoudste wat er gebeurd was.

Zij besloten dat de Goori Goori vogel gedood moest worden.

Wangerd ging met enkele stamleden op zoek naar het nest van de vogel.

Ze vonden het nest en wachten af tot de vogel sliep.

Toen klommen ze in de boom en staken het nest in brand.

De poot van de vogel vloog ook in brand.

De brandende voet van de vogel liet een spoor van vonken achter, welke veranderende in “Bothu”, de melkweg.

De kreupele vogel ging niet meer terug naar de Midjara stam en zo waren de kinderen veilig voor eens en altijd.

Vandaag staat de langste rit van onze reis op het programma (640 km). Vroeg opstaan en rijden maar. We zijn eerst naar Rockhampton gereden. Hier hebben we even in de stad gekeken. Ook hadden we direct al aanspraak van een oudere man, die in zijn jeugd in Nederland was geweest en een mop kende over de wallen ( hij en zijn maat lopen over de wallen en zien een aantal dames. Zijn maat gaat direct naar de mooiste en hij gaat naar een dikke vette lelijke toe. Zijn maat vraagt waarom kies je nu die uit. Hij zegt, die is nog maagd….. en die van jou kiest iedereen… ).We zijn nog even in de botanische tuinen geweest en zijn toen doorgereden naar dreamtime.

Een centrum waar je meer te weten komt over de Aboriginals. Één van de legendes staat hier boven beschreven. Nu weten we hoe de melkweg is ontstaan. Het was erg leerzaam en interessant. Toen zijn we doorgereden naar Mackay en hebben daar boodschappen gedaan. Tot slot nog een klein stukje doorgereden het binnenland in. We zijn in Eungella, natuur camping, echt prachtig.

Lady Musgrave

Een tropisch eiland met een turquoise blauwe zee en een lagoon die je kent vanuit de films. Maar eerst moesten we anderhalf uur varen. Op weg naar het eiland hebben we al walvissen gezien, het blijft mooi als ze springen, al hoewel we de ervaring in Hervey Bay met de walvissen niet zullen vergeten.

Om 10 uur moesten we ons melden bij de duikcrew! Ja ja we kunnen onze eerste duik maken en vanmiddag nog een tweede. De eerste duik hebben we buiten het rif / lagoon (outer reef) gemaakt. We lagen nog niet in het water of daar kwam plotseling een walvis aangezomen. De kapitein riep: stay still in the water hold on to the rope en don’t come near the wale…… Wij hingen aan het touw en de walvis ging vlak voor de boot onder en zwom op een meter of vijf / tien onder ons door. Marco heeft alles goed kunnen zien. Wat een ervaring. In het veenmeer moeten we doen met een snoek van anderhalve meter……. Hier hebben we een walvis van een metertje of 18…. ;-). Wat een ervaring, aan de andere kant hebben we ook geluk gehad, maar dat is een ander verhaal.

Vervolgens zijn we begonnen met onze afdaling tot en diepte van 23.6 meter. En dan maar genieten. We hadden beide de hoop gevestigd op schildpadden en die hebben we gezien van die hele grote loggerheads (meer dan anderhalve meter). Ze zijn in twee maten, groot en heel erg groot en bewegen erg mooi in het water. Veder hebben de visjes alle kleuren van de regenboog. Na veertig minuten heeft de boot ons weer opgepikt. Marco is erg blij met zijn nieuwe duikcomputer, hier heeft zelfs de duikinstructuur bij de decompressiestops nog handig gebruik van gemaakt. Het was wel zwaar zwemmen omdat we echt tegen de stroom in moesten zwemmen.

Toen terug gegaan, lekker op het schip gegeten, gedronken en daarna onze tweede duik gemaakt. Hier zijn we tot een diepte van 6,7 meter geweest en een gemiddelde van bijna vier. Weer erg veel mooie visjes gezien en dito koraal. Ook hier weer een schildpad die onder water lag te slapen. Verder een hele grote vis gezien van wel anderhalve meter en misschien twee meter (hij was groter en dikker dan Marco), bruin en een geweldig grote kop, de naam zoeken we nog even op.

Lady Musgrave is een klein eiland van ongever 15 Ha groot. Het is een nationaal park en er wonen geen mensen, wel kan en mag je er kamperen. We hebben in iedergeval van onze twee duiken genoten, op naar de volgende…..